a gathering

Exhibitions

1

6

Robert Montgomery, Corfu Poem, με την ευγενική παραχώρηση της Galerie Annalix-Forever και του καλλιτέχνη, Οδός Αμαλίας.
Αντρέας Αγγελιδάκης, Your Constructions are a Gamble (πηραγμένο αρχείο από το περιοδικό Αρχιτεκτονική της δεκαετίας του ’60), με την ευγενική παραχώρηση της GloriaMaria Gallery, Milano, Κολωνάκη.
Olaf Nicolai, Χωρίς Τίτλο, με την ευγενική παραχώρηση της Eigen und Art, Berlin / Leipzig, Οδός Αμαλίας.
Pie Roenicke, Greece, January 2nd March 8th 2012, International Herald Tribune, Wall Street Journal, New York Post, Front Page, με την ευγενική παραχώρηση της καλλιτέχνιδας, Οδός Κολοκοτρώνη.
Istvan Laszlo, Diadem, με την ευγενική παραχώρηση του καλλιτέχνη, Οδός Βαλτετσίου.
Χρήστος Παπούλιας, Monumental Debris, με την ευγενική παραχώρηση του καλλιτέχνη, Κουκάκι.

Contributors

καλλιτέχνες: Ανδρέας Αγγελιδάκης, Pierre Bismuth, Stefan Bruggemann, Sarah Crowner, Ειρήνη Ευσταθίου, Claire Fontaine, Ivan Grubanov, Banu Cennetoglu & Sylvia Kouvali, Istvan Laszlo, Μίλτος Μανέτας, Κώστας Μασσέρας, Hadley+Maxwell, Robert Montgomery, Ciprian Muresan, Olaf Nicolai, Anja Kirschner & David Panos, Μαρία Παπαδημητρίου, Χρήστος Παπούλιας, Ευτύχης Πατσουράκης, Dan Perjovschi, Tobias Rehberger, Pia Rönicke, Yann Sérandour, Nasan Tur, Βαγγέλης Βλάχος, Oriol Vilanova, Ala Younis, Carla Zaccagnini

Eικοσιοκτώ διεθνείς καλλιτέχνες δημιούργησαν έργα-αφίσες για την Ελλάδα, όπως εκείνοι τη σκέφτονται και την ορίζουν, είτε εμπειρικά, είτε εξ’αποστάσεως.

Θελήσαμε η μορφή του πρότζεκτ να είναι ανοιχτή και δημοκρατική. Προέκυψε λοιπόν η σκέψη τα έργα να διασκορπιστούν προς κάθε πιθανή πλευρά και με κάθε πιθανό μέσο: να παρουσιαστούν στους τοίχους της πόλης, στο διαδίκτυο, στις σελίδες των εφημερίδων και των περιοδικών και τέλος να εκτεθούν συγκεντρωμένα.

Επίσης αποφασίσαμε τα έργα να αναπαραχθούν σε πολλά, στην ουσία απεριόριστα αντίτυπα και να αφεθούν ανάμεσα μας, στην καθημερινότητα της Αθήνας, δίχως το δικό μας απόλυτο επιμελητικό έλεγχο και στη συνέχεια να προκύψει μία έκθεση.

Η λογική της εμφάνισης και της διασκόρπισης των έργων δεν ενέχει κάποια ιεράρχηση μεταξύ δημοσίου χώρου και εκθέσεων. Είναι δύο χωριστές προσεγγίσεις μέσω των οποίων τα έργα αντιμετωπίζονται διαφορετικά, επιδρούν διαφορετικά και τελικά αποκτούν άλλη υπόσταση. Οριοθετούν νέους τρόπους αλληλεπίδρασης με το κοινό, απελευθερωμένους από την αρχή του μοναδικού, τις παραδοσιακές μορφές και τη στερεοτυπική αντίληψη παρουσίασης του έργου τέχνης. Τα έργα λειτουργούν αποσπασματικά στην πόλη, δίχως πληροφορίες που να τα περιγράφουν, όσο και συγκεντρωμένα σε έναν κοινό χώρο.

Το a gathering ανοίγει διάλογο με την έννοια του τόπου, τη δημιουργία των ταυτοτήτων και τις διαδικασίες της μνήμης. Αποτυπώνει τους τρόπους με τους οποίους οι καλλιτέχνες θέτουν ζητήματα κουλτούρας και ιδιοσυγκρασίας μέσα από το βίωμα, τις ενθυμήσεις ή δίχως την παραμικρή γνώση αλλά μέσα από μακρινές εντυπώσεις.

Η έκθεση είναι αναπόφευκτα πολιτική, όπως πολιτική είναι οποιαδήποτε χειρονομία η οποία τοποθετείται ανάμεσα στα πράγματα. Τα έργα – αφίσες που προκύπτουν μιλούν είτε για θέματα ειδικά και επίκαιρα, είτε για θέματα άχρονα και άτοπα, θέτοντας έναν ορίζοντα κοινό στα ζητήματα και τα προβλήματά μας.